Mula-mula,
"Kak, pinjam 4 ringgit nak beli cendol untuk Jack"
Sanggup dia naik ke tingkat 3, pegi surau, cari aku untuk pinjam duit. Aku bagi. Tak kesah sangat la. 4 ringgit je.
Lepas sebulan,
"Kak, pinjam 5o ringgit. Nanti saya bayar 10 ringgit setiap hari"
Aku berpikir, kalau dah nak bayar 10 ringgit setiap hari, baik takyah pinjam.
Seminggu selepas sebulan,
"Kak, pinjam 200...(dalam nada bergurau tapi berharap). Saya nak bayar hutang kat kawan saya"
"Kenape tak pinjam dengan family?"
"Family tak boleh tau la kak. Kalau family tau, mati la saya"
Aku pon buat-buat tak layan.
Dua minggu selepas sebulan,
"Kak, pinjam 100 je kak, aku tak cukup lagi 100 je mau bayar hutang kawan"
Tadi,
"Kak, pinjam 20 je kak. Saya terdesak sangat ni mahu bayar hutang kawan"
Aku pelik bin hairan. Dah pukul 11mlm, bile dia nak bayar hutang kat kawan dia. Pastu nak pinjam 20 ringgit, berapa la sangat.
"Sori la, aku takleh bagi la"
Kadang-kadang aku pelik dengan orang yang nak pinjam duit ni. Dah tau takde duit, buat la cara macam orang takde duit. Takyah nak hidup mewah, nak beli itu, nak beli ini. Ape orang nak, semua dia nak. Bile dah sempit, dah sesak kemudian hari, baru nak menggelabah.
Lagi satu hal, ape-ape hal pon. Family come first. Memang la mula-mula kene ceramah dengan family tu, tapi lame-lame family tu gak yang tolong. Air di cincang takkan putus.
Dalam kes aku ni, bukan aku tanak bagi pinjam. Tapi aku memang aku tanak bagi..hahahaha...Duit aku yang dia pinjam 4 ringgit tu pon dia dah lupa. Ni nak pinjam lagi. 4 ringgit tu tak berapa sangat. Kalau dia ingat, dan nak bayar, bayar lah. Kalau tak, aku tak kesah. Dan mengikut akak aku selaku penasihat aku, dia kata baik takyah bagi pinjam. Same gak nanti. Dia dah settle hutang dengan kawan dia. Nanti dia berhutang dengan aku, aku plak sangkut. Kitaran dia camtu gak. Tah bila akan berakhir.
naDDy: biar papa, asal bergaya atau biar tak bergaya, asal tak papa?